รี-สเตกกิ้ง: นวัตกรรมเปลี่ยนโฉมบล็อกเชน หรือความเสี่ยงใหม่ของระบบการเงิน?

‘รี-สเตกกิ้ง’ (Restaking) กลายเป็นหนึ่งในนวัตกรรมสำคัญของระบบนิเวศบล็อกเชนในปี 2024 แนวคิดนี้ช่วยให้สามารถนำสินทรัพย์ที่ถูกสเตกไว้อยู่แล้วมาเสริมความปลอดภัยให้กับโครงการใหม่ๆ พร้อมสร้างรายได้เพิ่มเติม อย่างไรก็ตาม นักวิเคราะห์บางส่วนเตือนว่าแนวทางนี้อาจมีความเสี่ยงคล้าย ‘การรีไฮโพเทเคชัน’ (Rehypothecation) ซึ่งนำไปสู่ปัญหาทางการเงินได้

การรีไฮโพเทเคชันเป็นแนวคิดเกี่ยวกับการนำสินทรัพย์ที่ใช้เป็นหลักประกันไปใช้ซ้ำ ส่งผลให้เกิดความเสี่ยงจากเลเวอเรจ โดยกรณีของ ‘ลีแมน บราเธอร์ส’ ในวิกฤติการเงินปี 2008 เป็นตัวอย่างชัดเจน เมื่อบริษัทใช้ CDO (ตราสารหนี้ค้ำประกัน) ในลักษณะที่เกินควร จนนำไปสู่การล่มสลายของระบบเศรษฐกิจเมื่อสินทรัพย์ถูกนำไปใช้ซ้ำหลายครั้งจนสูญเสียเสถียรภาพ

อย่างไรก็ตาม ‘รี-สเตกกิ้ง’ มีลักษณะที่แตกต่างกัน เนื่องจากถูกควบคุมผ่าน ‘สมาร์ตคอนแทรกต์’ (Smart Contract) ซึ่งช่วยให้สามารถบังคับใช้ ‘การล้มละลายอัตโนมัติ’ ได้ หากผู้ตรวจสอบเครือข่าย (Validator) ล้มเหลวในการรักษาความปลอดภัย ทรัพย์สินที่วางสเตกไว้จะถูก ‘สแลชชิ่ง’ (Slashing) หรือถูกตัดออกโดยอัตโนมัติ ซึ่งช่วยลดโอกาสที่ระบบจะล่มสลายจากหนี้สินสะสม

แม้จะมีข้อดี แต่ ‘รี-สเตกกิ้ง’ ก็ยังแฝงความเสี่ยงด้านเทคนิคอยู่ โอกาสที่ปัญหาในเครือข่ายหนึ่งจะแพร่กระจายไปยังส่วนอื่นของระบบมีอยู่จริง และหากโปรโตคอลใดมีช่องโหว่ด้านความปลอดภัย อาจส่งผลกระทบต่อทั้งระบบนิเวศได้ ตัวอย่างเช่น ในปี 2022 โปรโตคอล ‘แองเคอร์’ (Ankr) บนไบแนนซ์ สมาร์ต เชน (BSC) ถูกโจมตีจนเกิดการรั่วไหลของโทเค็นจำนวนมาก

แม้ว่า ‘รี-สเตกกิ้ง’ จะช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการใช้ทุนในระบบที่กระจายศูนย์ แต่หากไม่ได้รับการออกแบบอย่างรอบคอบ ก็อาจกลายเป็นภัยคุกคามต่อความมั่นคงของเครือข่ายได้ ดังนั้น การบริหารความเสี่ยงและการลดช่องโหว่ทางเทคนิคจึงเป็นสิ่งสำคัญในการพัฒนาโซลูชันนี้ให้มีความปลอดภัยและยั่งยืน