ลันช์แพด Web3 ถูกวิจารณ์หนัก กลายเป็นวงจร 'ขายโทเคน-ล้มเร็ว' ขาดรากฐานพัฒนาโปรเจกต์

แพลตฟอร์ม ‘ลันช์แพด’ ซึ่งออกแบบมาเพื่อเชื่อมโยง *โปรเจกต์ Web3* กับนักลงทุนในระยะเริ่มต้น กำลังเผชิญกระแสวิจารณ์ว่ากำลังกลายพันธุ์จากจุดประสงค์เดิม กลายเป็นช่องทางสำหรับการระดมทุนระยะสั้น มากกว่าจะสนับสนุนความสำเร็จระยะยาวของโครงการใหม่ในระบบนิเวศ Web3

แม้ลันช์แพดจะเริ่มต้นด้วย *เจตนาเพื่อสนับสนุนการพัฒนาเทคโนโลยี* แต่ปัจจุบันโครงสร้างของมันกลับส่งผลให้เกิดเพียง ‘การออกโทเคนตามแบบแผน’ โดยขาดการสนับสนุนด้านเทคนิคหรือสินทรัพย์พื้นฐาน ซึ่งบางครั้งนำไปสู่การผลักดันโปรเจกต์คุณภาพต่ำเข้าสู่ตลาดอย่างไม่มีกลั่นกรอง

กรณีของ ‘เวอร์ชวลส์ โปรโตคอล(Virtuals Protocol)’ เป็นตัวอย่างที่ชัดเจน โดยมีการเปิดตัวโทเคน AI เอเจนต์มากกว่า 17,000 รายการภายในเดือนกุมภาพันธ์ 2025 สะท้อนถึงการขยายตัวเชิงโครงสร้างของระบบ ทว่าในอีกด้านกลับตอกย้ำ *คำถามเรื่องความยั่งยืนของลันช์แพดและความรับผิดชอบของโปรเจกต์* ที่ออกโดยปราศจากรากฐานที่มั่นคง กลายเป็นวงจร ‘หาเงินง่าย - ล้มเหลวไว’ ซึ่งเผยให้เห็นจุดอ่อนเชิงโครงสร้างที่สะสมมายาวนานของอุตสาหกรรม

เดิมที *ลันช์แพด* มีบทบาทเป็นเวทีเปิดให้สตาร์ตอัปสายเทคโนโลยีที่มีศักยภาพ ได้รับการสนับสนุนจากนักลงทุนทั่วโลก ผ่านระบบระดมทุนที่โปร่งใส สร้างชื่อเสียงและความน่าเชื่อถือให้กับโปรเจกต์ตั้งแต่เนิ่นๆ แต่เมื่อวันเวลาผ่านไป กลับมีการวิพากษ์ว่าวิธีการนี้ได้กลายเป็นเพียงเครื่องมือ ‘ขายโทเคน’ เพื่อระดมทุน มากกว่าที่จะเน้นการพัฒนานวัตกรรมอย่างแท้จริง จนบางฝ่ายถึงกับเปรียบลันช์แพดว่าเป็น ‘Shark Tank แบบไร้ศูนย์กลาง’

นอกจากนี้ ลันช์แพดหลายแห่งชูจุดเด่นเรื่องความสามารถรองรับหลายบล็อกเชน (Multi-chain) เพื่อแสดงความเป็นกลาง แต่สิ่งนี้กลับ *กลายเป็นช่องโหว่ในการควบคุมคุณภาพและการเลือกสรรโปรเจกต์ที่เหมาะสม* การเปิดให้ทุกคนสามารถออกโทเคนได้ง่ายในช่วงแรกอาจดูเป็นข้อดี ทว่าในระยะหลัง สิ่งนี้กลับผลักให้ทั้งนักลงทุนและนักพัฒนา ต้องตกอยู่ในวังวนของโปรเจกต์ที่ไม่มีความพร้อม มีไอเดียยังไม่ผ่านการทดสอบ และพึ่งพา ‘การตลาดมากกว่าการพัฒนา’

*โมเดลลันช์* ที่เคยใช้ได้ผลกับโปรเจกต์ Web3 ระยะสั้นในอดีต จึงไม่ตอบโจทย์ในยุคที่ *กฎระเบียบเข้มข้นขึ้นและตลาดเริ่มเข้าสู่ช่วงความเป็นผู้ใหญ่* ความสามารถในการระดมทุนจากแนวคิดเพียงเล็กน้อยกำลังสิ้นสุดลง โดยวันนี้ โปรเจกต์จำเป็นต้องมีทั้งผลิตภัณฑ์ที่ใช้งานได้จริงและโมเดลธุรกิจที่ชัดเจน พร้อมผ่านกระบวนการตรวจสอบอย่างเข้มข้นมากขึ้น

นอกเหนือจากตัวโปรเจกต์แล้ว ระบบนิเวศที่เอื้อต่อการพัฒนาเองก็ยังมีข้อจำกัด โดยเฉพาะ *โครงสร้างพื้นฐานที่นักพัฒนาจะต้องดูแลด้วยตนเอง* ไม่ว่าจะเป็นส่วนของแบ็กเอนด์ เซิร์ฟเวอร์ หรือการวางระบบรักษาความปลอดภัย การที่ลันช์แพดมุ่งเน้นแต่เรื่องเงินทุน โดยไม่สามารถลดภาระด้านเทคนิคเหล่านี้ได้ กลายเป็น ‘กำแพง’ สำคัญสำหรับผู้สร้างหน้าใหม่ในวงการ

หากต้องการให้การเปิดตัวโปรเจกต์ประสบความสำเร็จอย่างแท้จริง การพัฒนาเครื่องมือและระบบพื้นฐานที่รองรับการสร้างสรรค์จึงเป็นสิ่งจำเป็น ลันช์แพดจำเป็นต้อง *ก้าวข้ามจากการแบ่งเงิน มาเป็นผู้ให้ระบบสนับสนุนที่ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพโดยรวม*

ในอนาคต การสนับสนุน *แอปพลิเคชันบนฐานของ AI เอเจนต์แบบมัลติเอเจนต์* กำลังได้รับความสนใจว่าอาจเป็นทิศทางการเติบโตถัดไปของลันช์แพด โดยการเน้นโปรเจกต์ที่สามารถแก้ปัญหาในโลกจริงและสร้างรายได้อย่างมีนัย จะช่วยให้ระบบนิเวศมั่นคงมากกว่าการปล่อยสัญญาอัจฉริยะทั่วไป หลายเสียงจึงเสนอว่าให้ ‘สร้างแอปพลิเคชันก่อน แล้วจึงค่อยพัฒนาลันช์แพดตามมา’ เพื่อส่งเสริมการเติบโตเชิงคุณภาพ

ท้ายที่สุด กลยุทธ์ของลันช์แพดในยุคใหม่จึงควรยืนอยู่บนรากฐานคือ *‘การเติบโตของผลิตภัณฑ์’ ไม่ใช่แค่การแจกจ่ายโทเคน* เท่านั้น โดยรวมถึงการสร้างมาตรฐานโครงสร้าง การจัดระบบแรงจูงใจระหว่างโปรเจกต์ และกลไกการพิสูจน์โปรเจกต์ที่โปร่งใส หากลันช์แพดต้องการมีบทบาทที่แท้จริงในการยกระดับวงการ Web3 จำเป็นต้องออกจากโมเดลเดิมและเผชิญหน้ากับความจริงที่ว่า *‘หากไม่มีเครื่องมือที่ดีกว่า โปรเจกต์ที่ดีกว่าก็ไม่อาจถือกำเนิดได้’*